Anna Brandjes

“Het lijkt alsof je met een woonboot in het Y ligt"

In een reeks interviews heeft Victor Budke Anna Brandjes als bewoner van de Sumatrakade geïnterviewd. Zij vertelt ons meer over haar (interessante) leven op het eiland. 

“Ik sta zo vaak te dromen aan ’t Amsterdamse IJ
Waar schepen gaan en komen,
maar ze varen mij voorbij”


Stralend mooi weer bracht Victor naar het ruime appartement op de eerste verdieping aan de Sumatrakade. De foto hieronder is genomen in de open veranda met uitzicht op het Y.

Anna is in Beverwijk geboren. Haar ouders vonden dat meisjes moesten trouwen, niet mochten doorleren.

Op haar zeventiende vertrok zij voor een mode-opleiding naar Amsterdam.

Mode als beroep

Zij begon als model, met vaak shows in Parijs. Al ras ontdekte ze dat talen belangrijk waren en ging dus daarvoor naar de avond-ULO. Tot haar dertigste (1968) bleef zij model. Bij de komst van haar tweede dochter is zij daarmee gestopt. Anna begon toen een bedrijf in hostess- en promotieservices. Zij stond o.a met Mona-toetjes in de supermarkt. Anna vond dat heel leuk werk.

Vervolgens heeft zij tot 1973 voor Monsanto bij de salespromotion voor tapijtvezels gewerkt. Daarna was Anna werkzaam bij een Indiaas modebedrijf “Schafferson & Chads” (later Mexx). Vanuit het Confectiecentrum was ze verantwoordelijk voor de showrooms in Nederland, België en Duitsland, tot het bedrijf failliet ging.

Uiteindelijk zag zij de beperkingen van het modeontwerpen: wel te kunnen ontwerpen maar niet zelf te kunnen maken. Daarom volgde ze een coupeuse opleiding van vier jaar. Daarna is zij in Roelof Hartstraat begonnen (“Le Souterrain”). Toen haar zakenpartner Marijke overleed, stopte zij ermee. Inkopen, ontwerpen, maken werd haar teveel. Zij vervolgde haar atelier bij haar thuis op de Comeniusstraat. Anna vond dat heel leuk, vooral het maken van bruidsjurken.

Zang

Op haar zesde jaar werd Anna uit de klas gehaald vanwege haar mooie stem, kreeg zangles en zong op haar achtste jaar het  “Ave Maria” in de kerk. Op haar zeventiende zong zij één jaar in Molenaars Big Band, die nog steeds bestaat. Zij speelden overal in Amsterdam en in de regio. Later zong zij in een kleine jazz band. Toen de band zich meer op bruiloften en partijen ging richten, verliet zij hen. In de jaren tachtig nam zij deel aan Jam Sessions, onder meer met beroemdheden zoals John Engels. Toen in 1989 het Zwanenkoor werd opgericht, ging zij daar zingen. In het Zwanenkoor zong zij kleinkunstliederen van Wim Sonneveld en Fien de la Mar. In het jaar 2000 is Anna uit het koor weggegaan, om bij de musicalvereniging DOS (“Door Oefening Sterk”) te gaan zingen. Anna heeft aan heel wat producties meegedaan zoals “Lang en Gelukkig”. De DOS-leden maken zelf de teksten op bekende melodieën. De regisseur Marc Olboeter Verhoeven schreef zelf musicals en teksten op liedjes van bekende melodieën. Naast zingen en acteren maakte Anna ook de kostuums. In 2014 is zij gestopt.

Toneel

Vanaf 1990 is Anna actief in het Amsterdamse amateurtoneel. Zij werd toen gevraagd voor een rol in “Het Atelier” van Jean Claude Grumberg. Begin dit jaar heeft zij in een huiskamerproject gespeeld, in de Franse thriller “Huit Femmes”(vertaling: “acht vrouwen”). Daar figureerde zij als grootmoeder, die bekende een moord op een man te hebben gepleegd. Ook acteerde zij in  “As You Like It” van William Shakespeare en later in een aantal kluchten. Zij stond op de planken in De Engelenbak, Universiteitstheater, Polanentheater en Amsterdams Theaterhuis.

Javaeiland

In 2001 zijn haar man Pieter en Anna naar Javaeiland verhuisd. Zij kwamen van de Comeniusstraat in Slotervaart. Pieter is schilder en exposeert regelmatig in stad en omgeving. Geen moment hebben zij spijt van hun beslissing, hier te gaan wonen. Zij genieten van het mooie uitzicht op ‘t Y. Het water is zeer rustgevend en de buren in het pand zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Een of meer keren per jaar komen de buren bij elkaar ofwel bij iemand thuis ofwel in de tuin. Het contact op straat vindt Anna daarentegen anoniem, men loopt vaak langs elkaar heen. Uitzondering is de bushalte waar men elkaar wel gedag zegt.

Tijdens het nemen van bijgevoegde foto ontlokte het mooie uitzicht vanuit haar raam (zie foto) bij Anna de uitspraak "Het lijkt alsof je met een woonboot aan het Y ligt".

Enkele anektdotes:

Op een moment was zij bij de dokter. Hij keek in haar keel en zei: “U zingt zeker Jazz. Uw stembanden staan uit elkaar”. Bij klassieke zang hebben de stembanden namelijk een andere positie ten opzichte van elkaar dan bij Jazz.

Voor de zang heeft Anna ook ademlessen  gevolgd. Daar heeft zij geen moment spijt van. Bij zingen is ademen de bron van waaruit alles gebeurt. In een musical moet je soms drie zinnen in één adem kunnen zingen.

Anna zong tijdens de opening van het stadsdorp in 2014. De afgelopen winter was ze te horen tijdens het winterdiner van het stadsdorp.

17.07.2018